Ομοιοπαθητική Ιατρική

«Διά τα όμοια νούσος γίγνεται και δια τα όμοια προσφερόμενα εκ νοσευόντων υγιαίνεται» Ιπποκράτης «Περί τόπων των κατ’ άνθρωπον».

Σύμφωνα με το Νόμο των Ομοίων, όπως τον διατύπωσε ο Ιπποκράτης, η φαρμακευτική ουσία που μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο ένα σύνολο συμπτωμάτων,  μπορεί και να θεραπεύσει τον ασθενή που έχει ασθένεια με όμοια συμπτώματα.

Το 1810 ο Χάνεμαν Γερμανός ιατρός, δημοσίευσε για πρώτη φορά σε ολοκληρωμένη μορφή τις θεωρίες του στο Βιβλίο του “Όργανο της Θεραπευτικής τέχνης”.

Στη συνέχεια στο ογκωδέστατο έργο του «Materia Medica Pura» (καθαρή ιατρική ύλη), συμπεριέλαβε όλες τις φαρμακευτικές ουσίες που δοκίμασε στο εαυτό του και σε υγιή άτομα αμφοτέρων των φύλων. Τα συμπτώματα που προκαλούσαν οι ουσίες αυτές στα υγιή πειραματοπρόσωπα κατεγράφησαν λεπτομερώς και απετέλεσαν το υλικό για το παραπάνω μνημειώδες έργο του, ενός πολυτίμου συγγράμματος της Ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας.

Η Διαφορετικότητα της Ομοιοπαθητικής – η Εξατομίκευση   

Μαζί με τον νόμο των ομοίων “τα όμοια θεραπεύουν τα όμοια”, ο Χάνεμαν διετύπωσε και τις βασικές αρχές που διέπουν την ομοιοπαθητική: 

1) δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά μόνον ασθενείς

2) το ενδεδειγμένο φάρμακο πρέπει να ταιριάζει με όλα τα επί μέρους συμπτώματα του ασθενούς και όχι με τη νόσο

3) η αναγκαία για την ίαση του ασθενούς ποσότητα του ενδεδειγμένου φαρμάκου είναι απειροελάχιστη

4) κατά την θεραπεία τα συμπτώματα της νόσου αποδράμουν με αντιστροφή προς την εμφάνιση τους φορά.

Έτσι η διαφορά της ομοιοπαθητικής από την ιατρική της εποχής της αλλά και από την σύγχρονη συμβατική ιατρική είναι ότι το αντικείμενοτης θεραπείας είναι ο άνθρωπος και όχι κάποια ασθένεια.

Έτσι εάν δέκα ασθενείς πάσχουν από την ίδια νόσο, ο ομοιοπαθητικός ιατρός θα ενδέχεται να χορηγήσει δέκα διαφορετικά φάρμακα. Ο καθένας αρρωσταίνει με τον τρόπο του.

θεραπεύει το άνθρωπο ως ολότητα. Η ετικέτα της ασθένειας είναι μόνο για συνεννόηση με μη ομοιοπαθητικούς συναδέλφους. 

Το ομοιοπαθητικό Φάρμακο

Το ομοιοπαθητικό φάρμακο διαφέρει από τα συνήθη χημικά. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα πρασκευάζονται με συγκεκριμένο τρόπο που είναι διαδοχικές αραιώσεις και δονήσεις.

Λαμβάνεται ένα μέρος από το μητρικό βάμμα μιας ουσίας και αναμιγνύεται συνήθως με 99 μέρη ανενεργού εκδόχου (δις απεσταγμένο νερό ή καθαρή αλκοόλη) και η εκατοστιαία αυτή διάλυση υποβάλλεται σε 10 ισχυρές δονήσεις. Αυτό ονομάζεται πρώτη δυναμοποίηση. Προχωρώντας στην διαδικασία ένα μέρος αυτής της δυναμοποίησης αναμιγνύεται με 99 μέρη του ανενεργού εκδόχου και πάλι υποβάλλεται στον ίδιο αριθμό δονήσεων κ.ο.κ. 

Τα μέταλλα αφού κονιοποιηθούν αναμιγνύονται ένα μέρος τους με 99 μέρη γαλακτοσακχάρου και λειοτριβούνται επί μια ώρα. Έτσι έχουμε την πρώτη δυναμοποίηση.  Ένα μέρος αυτού αναμιγνύεται με 99 μέρη εκδόχου και συνεχίζεται για άλλη μια ώρα η λειοτρίβηση. Μετά την 6^η δυναμοποίηση, το φάρμακο θεωρείται διαλυτό στο νερό και οι επόμενες αραιώσεις-δυναμοποιήσεις γίνονται σε αυτό.

Η ιδιαιτερότητα αυτή του φαρμάκου, η μεγάλη του αραίωση ήταν πάντα το σημείο διαμάχης ανάμεσα στους συμβατικούς και ομοιοπαθητικούς ιατρούς.

Οπωσδήποτε η περιεκτικότητα της αρχικής ουσίας στο διάλυμα είναι ελάχιστη και στις μεγάλες αραιώσεις αμελητέα πράγμα που κάνει τους συμβατικούς ιατρούς να λένε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ίαση με αυτό τον τρόπο.

Η πείρα όμως των ομοιοπαθητικών τους έχει πείσει ότι όσο αυξάνεται η αραίωση – δυναμοποίηση του φαρμάκου τόσο πιο αποτελεσματικό γίνεται.

Η Αποτελεσματικότητα της Ομοιοπαθητικής Θεραπείας

Μια μελέτη παρατήρησης στο ομοιοπαθητικό Νοσοκομείο του Μπρίστολ περιελάμβανε πάνω από 6.500 διαδοχικούς ασθενείς με πάνω από 23.000 συμμετοχές σε περίοδο 6 ετών. Εβδομήντα τοις εκατό των ασθενών παρακολούθησης ανέφεραν βελτιωμένη υγεία, το 50% ανέφερε σημαντική βελτίωση. Οι καλύτερες αποκρίσεις θεραπείας αναφέρθηκαν στο παιδικό έκζεμα (68%) και το άσθμα (89%) και στη φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, στο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, στα προβλήματα της εμμηνόπαυσης και στην ημικρανία σε ενήλικες.[i]

Ο καθηγητής Ομοιοπαθητικής στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου Γιώργος Βυθούλκας όρισε την υγεία με όρους ελευθερίας του ανθρώπου στο σωματικό, το νοητικό και το συναισθηματικό επίπεδο.  Στο σωματικό επίπεδο υγεία σημαίνει απουσία πόνου. Στο νοητικό επίπεδο υγεία είναι η απουσία εγωισμού που περιορίζει το ενδιαφέρον στον εαυτό, στην οικογένεια ή στους φίλους του, οπότε το ενδιαφέρον του θα είναι το ίδιο για όλους τους ανθρώπους και όλο το περιβάλλον του. Στο συναισθηματικό επίπεδο, υγεία είναι η ελευθερία από τα πάθη – οινόπνευμα, τζόγος, ακόμη και η ίδια η ομοιοπαθητική – οτιδήποτε τον δεσμεύει και εμποδίζει την ορθή σκέψη και πράξη. 

 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΙΑΤΡΟΣ 

ΥΠ.ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ 

ΣΤΗΝ Α'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ε.ΣΥ.ΕΥΖΩΝΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 37, ΤΚ 54639, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΤΗΛ:2316019233

ΚΙΝ: 6948787560

p.arseniou@gmail.com

 

---

[i] Spence DS, Thompson EA, Barron SJ. Homeopathic treatment for chronic disease: a 6-year university-hospital outpatient observational study. Journal of Alternative and Complementary Medicine, 2005; 5: 793–798.